Την Kelly (Κέλλυ Αθανασιάδου) την έχουμε γνωρίσει ως γλύπτρια και τα περίπλοκα γεωμετρικά μεταλλικά γλυπτά της είναι πλέον γνωστά και αναγνωρίσιμα στο ευρύ κοινό, όπως και οι εικαστικές δράσεις που διοργανώνει μέσα από την πρωτοποριακή πλατφόρμα πολιτιστικού τουρισμού Rest@rt, η οποία προωθεί την ελληνική σύγχρονη τέχνη μέσω των πολυτελών ξενοδοχείων.
Η είδηση είναι ότι η γλύπτρια, βγήκε από τις οικείες τεχνικές επεξεργασίας του ατσαλιού που συνηθίζει, εργάστηκε με ακρυλικά και σινική μελάνη σε μαύρους καμβάδες δημιουργώντας μια σειρά ζωγραφικών έργων που αποτυπώνουν τον ψυχισμό της στην περίοδο της καραντίνας, δίνοντας μας τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε την εκάστοτε πνευματική δόνηση και ψυχική ποιότητα στην οποία βρισκόταν κατά τη δημιουργία του κάθε έργου.
Αυτό όμως που μας κίνησε το ενδιαφέρον είναι ότι μια αντισυμβατική καλλιτέχνης αποφάσισε να παρουσιάσει τα έργα της σ’ έναν ολοκαίνουργιο χώρο τέχνης, το Art Place, που ο δραστήριος Κυριάκος Πεταλίδης πήρε το ρίσκο να τον δημιουργήσει εν μέσω πανδημίας και ειδικότερα σε μία περίοδο που η Τέχνη βάλλεται, παρόλο που αποτέλεσε διέξοδο και τρόπο έκφρασης για όσους έμειναν μέσα.
Συναντήσαμε την Κέλλυ Αθανασιάδου στο Art Place ανάμεσα στα έργα της Pandemic Collection, μια πολυχρωματική σειρά πινάκων που δημιουργούν την αίσθηση ότι όλα ρέουν.
Δεν έχουμε συνηθίσει να παρουσιάζετε τη δουλειά σας σε γκαλερί. Τι σας ώθησε να το κάνετε και ειδικά σ’ έναν νέο χώρο τέχνης που άνοιξε μέσα στην πανδημία;
Ακριβώς αυτό ήταν που με ενδιέφερε στη συγκεκριμένη συνεργασία. Το ότι ένας άνθρωπος με εμπειρία και αγάπη για την Τέχνη και τους καλλιτέχνες αποφάσισε να ανοίξει έναν καινούριο χώρο στην καρδιά της Αθήνας σε μια εποχή που όλοι διστάζουν να κάνουν οποιαδήποτε επένδυση. Αυτό το «κόντρα στο ρεύμα» με συγκινεί και με βρίσκει να συντάσσομαι απόλυτα.
Τι σας οδήγησε εν μέσω πανδημίας να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική;
Πρακτικός ο λόγος γιατί δεν είχα υλικά να δουλέψω πάνω σε γλυπτά. Όλο αυτό που ένιωθα ούσα κλεισμένη στο σπίτι και στο εργαστήριο ήθελα οπωσδήποτε να το εκφράσω δημιουργικά. Δεν είχα υλικά γλυπτικής, δεν είχα τα σίδερα που χρειάζομαι για να ξεκινήσω να δουλεύω. Είχα όμως όλα τα άλλα υλικά, που μάλλον με περίμεναν να ασχοληθώ και μαζί τους. Το πιο σημαντικό σε εκείνη τη φάση ήταν να αποτυπώσω τις εσωτερικές μου δονήσεις. Και η ζωγραφική μου το επέτρεψε άριστα καθώς η εύπλαστη χρήση του χρώματος, με βοήθησε να αποδώσω τις ενεργειακές ροές που αισθανόμουν.
Τι είναι η τέχνη για εσάς;
Η Τέχνη είναι ένας κώδικας επικοινωνίας για μυημένους. Εκ των πραγμάτων είναι ελιτίστικη γιατί έτσι πρέπει να είναι για να μπορεί να προσδιορίζει την εξέλιξη. Για να μπορεί να σε πηγαίνει ένα βήμα μπροστά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θέλουμε πολλούς μυημένους. Είμαστε όλοι πολύ πρόθυμοι να μυήσουμε όποιον θέλει να μπει σε αυτό το κομμάτι. Ένας καλλιτέχνης δεν έχει ελιτισμό σ’ αυτό που θέλει να πει. Μπορεί να μιλάει για πολύ απτά και γήινα ερεθίσματα. Απλώς ότι λέει το λέει με ένα μη λεκτικό τρόπο που αν δεν στον εξηγήσει κάποιος είναι αδύνατον να τον μεταφράσεις από μόνος σου. Φυσικά ο καλλιτέχνης είναι πρόθυμος να συζητήσει αλλά θα το κάνει με τους δικούς του όρους και μόνο- που απαιτούν πιο εκλεπτυσμένη πνευματικότητα και πιο ευαίσθητο ψυχισμό από τον επίδοξο συνομιλητή. Από την άλλη, δεν είναι καθόλου απαραίτητο να γίνει κάποιος διάλογος. Ο θεατής μπορεί απλώς να εξετάσει αισθητικά το έργο, χωρίς να μπει σε αναλύσεις ή άλλες γνωσιακές διαδικασίες. Και ο δημιουργός να συνεχίσει να εργάζεται παράγοντας έργα που δεν χρειάζεται να γίνουν «κατανοητά» από κανέναν. Για εμένα η δημιουργία είναι αυτοσκοπός. Όποιος θέλει να καταλάβει τις αναφορές μου, ευχαρίστως να τον καθοδηγήσω στη σκέψη μου, αλλά δεν με απασχολεί σε κανένα στάδιο της ύπαρξης μου το να συντονιστώ με τον θεατή. Αν είναι να γίνει κάτι τέτοιο, θα γίνει οργανικά ανάμεσα στο έργο και τον θεατή. Εγώ δεν υπάρχω στη σχέση αυτών των δύο.
Το κοινό σας έχει συνηθίσει να παρουσιάζετε ατσάλινα γλυπτά με έντονες γεωμετρικές φόρμες. Ποιος σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική;
Το μικρόβιο της ζωγραφικής μου το έβαλε η ομάδα Barbares d’ Esprit στην Ολλανδία, όπου μου προτάθηκε να γίνω μέλος της το 2019, ούσα η πρώτη γυναίκα και η πρώτη Ελληνίδα.
Οι «Barbares d’Esprit» είναι μία ομάδα καλλιτεχνών, η οποία ξεκίνησε ως project από δύο καταξιωμένους ολλανδούς καλλιτέχνες τον Ad Arma και τον Bert Fan Santen και είναι αυτοί που με μύησαν στην αφαιρετική χειρονομία. Το όραμά τους είναι να δημιουργήσουν ένα καινούργιο εικαστικό ρεύμα. Να εξελίξουν το ρεύμα του αμερικάνικου εξπρεσιονισμού δημιουργώντας μια διάδοχη κατάσταση, post expressionism. Οι βάσεις είναι εξπρεσιονιστικές, εννοώντας ότι δουλεύουμε χειρονομιακά, με πλήρη απουσία αναπαράστασης, αλλά η διαφορά με άλλες ομάδες είναι ότι όλοι οι καλλιτέχνες στην ομάδα επεμβαίνουν σε κάθε έργο. Είναι μία μέθεξη αυτό που γίνεται στο εργαστήριο των Βαρβάρων. Δημιουργούμε όλοι μαζί στον ίδιο καμβά με διαδοχικές χειρονομίες έργα που περιλαμβάνουν την ενέργεια όλων μας. Το αποτέλεσμα είναι τα έργα να είναι σαν ενός καλλιτέχνη. Ο Βάρβαρος είναι ένας και κάθε καλλιτέχνης που συμμετέχει σ’ αυτή την ομάδα αποποιείται πλήρως το προσωπικό του υφολογικό στοιχείο, τις δικές του καλλιτεχνικές γραμμές, το δικό του το στυλ. Μπαίνοντας στο εργαστήριο αφήνεις πίσω την ταυτότητά σου. Γίνεσαι κάτι άλλο. Αυτό το κάτι άλλο αποτυπώνεται με σαφήνεια στην εργογραφία της ομάδας. Αυτό είναι ένα πρωτοφανές φαινόμενο παγκοσμίως!
Πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να χάσει το ύφος του;
Είναι μαγικό όταν συμβαίνει και απαιτεί πίστη στον εαυτό σου και εμπιστοσύνη στην ομάδα. Σε μένα έγινε εύκολα γιατί δεν είμαι καθαρόαιμη ζωγράφος. Όταν με κάλεσαν στην Ολλανδία και μου πρότειναν να συμμετέχω κανονικά ως μέλος, το θεώρησα μεγάλη τιμή, γιατί είμαι και το νεότερο μέλος της ομάδας, τους είπα ότι εγώ δεν έχω συνηθίσει να δουλεύω ζωγραφικά και αυτό που μου είπαν είναι ότι εμείς θέλουμε να μπεις στο εργαστήρι με το σύνθημα «don’t think, just do”. Το ζήτημα δεν είναι το τι θα αποδόσεις στον καμβά, αλλά το πώς θα εξομοιωθείς με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας σε μια δημιουργική διαδικασία στην ουσία της. Σαν μουσική, σαν χορός που αφήνει οπτικά ίχνη σε έναν καμβά. Είναι ένας εντελώς άλλος τρόπος δουλειάς από αυτόν που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα.
Η ομαδική συλλογικότητα στην Ελλάδα γίνεται κατόπιν της δημιουργίας. Φυσικά και υπάρχουν ομαδικές συλλογικότητες στην Ελλάδα και είναι αρκετά δραστήριες, απλά η συλλογικότητα δεν ξεκινάει από την αρχή της δημιουργίας. Ξεκινάει αφού έχουμε δημιουργήσει ο καθένας τα δικά του έργα, και μετά ενωνόμαστε για να δούμε πως μπορούμε να οργανωθούμε. Ή δουλεύουμε όλοι πάνω σε μια εννοιολογική αναφορά αλλά ο κάθε ένας το δικό του έργο.
Έχουν επηρεάσει οι Βάρβαροι στο πως λειτουργείτε στη #Rest@rt Contemporary Art Platform;
Όχι, γιατί η #Rest@rt είναι μία ανεξάρτητη δράση από τις αμιγώς δημιουργικές μου δραστηριότητες. H Restart ήρθε ως επόμενο παιδί διαφόρων δράσεων που διοργάνωνα είτε στην Αθήνα, είτε στα νησιά. Από το 2011 δραστηριοποιούμαι στη διοργάνωση πολιτιστικών δράσεων και τότε κύριο ενδιαφέρον μου ήταν η μετατροπή στο κέντρο της Αθήνας αστικών βιομηχανικών κτηρίων σε χώρους πολιτισμού και τέχνης και η ενεργοποίηση αντίστοιχων ομάδων καλλιτεχνών προκειμένου όλοι μαζί να παράγουμε σύγχρονη πολιτιστική δημιουργία.
Η βάση της σκέψης μας τότε ήταν η έλλειψη χρηματοδότησης. Δηλαδή όταν δεν έχουμε βασικό χρηματοδότη, πως μπορούμε εμείς ως ομάδα να πάρουμε έναν χώρο, να τον μετατρέψουμε και να κάνουμε μέσα εκεί εκθέσεις ή οποιαδήποτε άλλη πολιτιστική δραστηριότητα. Η Restart λοιπόν, μετά από μία σειρά διαφόρων δράσεων, ήρθε ως μία πολύ ώριμη στόχευση πάνω στο κομμάτι του πολιτιστικού τουρισμού. Βλέποντας από τις προηγούμενες συνεργασίες μου τις δυσκολίες που υπάρχουν με τους δημόσιους φορείς, αποφάσισα να στοχεύσω στους ιδιώτες που είναι πιο γρήγοροι και ευέλικτοι. Κι έτσι σχεδίασα μία πολιτιστική δράση, μία ομπρέλα πολιτιστικών δραστηριοτήτων, η οποία να στοχεύει στο δυνατό χαρτί της ελληνικής βιομηχανίας, τον τουρισμό.
Κάνοντας την έρευνα μου το 2016 διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει κάποιος επίσημος φορέας διοργάνωσης πολιτιστικού τουρισμού. Αντίθετα στο εξωτερικό ο πολιτιστικός τουρισμός, η στόχευση δηλαδή του ξενοδόχου στον πολιτισμό προκειμένου να διαφοροποιήσει τις υπηρεσίες από τον ανταγωνισμό, είναι μία πρακτική πάρα πολύ έντονη τα τελευταία δέκα χρόνια. Οπότε η σκέψη ήταν προφανής. Στην χώρα μας έχουμε τόσο έντονο πολιτιστικό δυναμικό που μπορούμε να δείξουμε στον επισκέπτη, να φύγουμε λίγο από τη μέχρι τώρα εικόνα, του Ζορμπά, του μουσακά και του «όπα» και να γίνει μία αναβάθμιση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος με τη χρήση του ελληνικού πολιτιστικού προϊόντος. Εμείς οι Έλληνες καλλιτέχνες έχουμε τεράστια δυσκολία να δείξουμε τη δουλειά μας στο εξωτερικό. Διότι κεφάλαια δεν υπάρχουν, οι ελληνικές γκαλερί δυσκολεύονται να συντηρήσουν περίπτερα στις διεθνείς φουάρ, τα κόστη είναι πολύ μεγάλα, το κράτος συμμετέχει όπως συμμετέχει σε ελάχιστα πράγματα του εξωτερικού με πολύ περίεργες διαδικασίες σχετικά με την επιλογή των καλλιτεχνών που κάθε φορά εκπροσωπούν τη χώρα. Η χώρα είναι ανύπαρκτη στο εξωτερικό και δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι στην Ελλάδα κάνουμε σύγχρονη τέχνη.
Περιορίζεστε στο πεδίο των εικαστικών;
Η Restart είναι μία ομπρέλα κάτω από την οποία παράγονται και προβάλλονται θέματα σύγχρονου πολιτισμού σε όλες τους τις εκφάνσεις. Διοργανώνουμε συναυλίες, κινηματογραφικά φεστιβάλ, θεατρικές παραστάσεις και οτιδήποτε άλλο αποτελεί θέαμα υψηλής ποιότητας. Κάτι που προέκυψε ως ανάγκη της αγοράς είναι τα event υψηλής γαστρονομίας, γιατί η γαστρονομία είναι κομμάτι της σύγχρονης πολιτιστικής μας ταυτότητας. Προσκαλούμε καταξιωμένους σεφ ώστε να δημιουργήσουν νέες γαστρονομικές απολαύσεις με τα τοπικά προϊόντα του κάθε τόπου του εκάστοτε ξενοδοχείου που φιλοξενεί τη δράση, δημιουργώντας μία ολοκληρωμένη εμπειρία για τον επισκέπτη.
Τα ξενοδοχεία που απευθύνεστε είναι πεντάστερα. Πως το αντιλαμβάνονται αυτό που προσφέρετε;
Απευθυνόμαστε σε πεντάστερα γιατί εκεί συναντάμε ευκολότερα πιο καινοτόμους επιχειρηματίες που αντιλαμβάνονται την ανάγκη να διαφοροποιήσουν τις υπηρεσίες τους μέσα από τη χρήση του πολιτισμού και δεύτερον για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στην οικονομική υποχρέωση των παραγωγών που επιλέγουν. Αυτό δεν αποκλείει την παραγωγή δράσεων και σε άλλες μονάδες. Έχουμε μεγάλη ευελιξία παραγωγών και μπορούμε να παρουσιάσουμε αξιόλογα θεάματα και με χαμηλότερα budget. Οι επιχειρηματίες που συνεργαζόμαστε αντιλαμβάνονται πως είναι μία επένδυση που έχει έμμεσα και μεσο-μακροπρόθεσμα οφέλη. Είναι πολύ σημαντικό- κι αυτό το λέει η βιβλιογραφία του τουρισμού, ο πολιτιστικός τουρισμός είναι μία σύγχρονη τάση στην διοίκηση του ξενοδοχείου, μία τάση που δίνει ένα σαφές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στον ξενοδόχο. Aυτό μπορεί να γίνει μέσα από τη δημιουργία ειδικού προγράμματος. Εμείς προτείνουμε στον εκάστοτε ξενοδόχο εξειδικευμένα προγράμματα σύμφωνα με το προφίλ του κάθε ξενοδοχείου και τις ειδικές ανάγκες των πελατών του.
Ο ρόλος μας ως πλατφόρμα ξεκινάει από το σχεδιασμό της υπηρεσίας την οποία προτείνουμε με εναλλακτικά σενάρια υπολογίζοντας το budget που είναι διατεθειμένο το ξενοδοχείο να διαθέσει. Μαζί με τον ξενοδόχο γίνεται η επιλογή της δράσης κι από εκεί και πέρα εμείς αναλαμβάνουμε όλη την παραγωγή της. Μεγάλη βοήθεια για μας είναι οι χορηγοί μας και είναι πολύ σημαντικό που η Blue Star Ferries π.χ. είναι δίπλα μας και δίνει χορηγία για τη μεταφορά των φορτηγών μας, των καλλιτεχνών, του προσωπικού μας, κι έτσι μπορούμε να κρατήσουμε χαμηλά τα κόστη παραγωγής. Η υπηρεσία της Restart καταλήγει στη διαχείριση όλης της επικοινωνίας των δράσεων με στρατηγικό media planning που αξιοποιεί το ευρύτατο δίκτυο χορηγών επικοινωνίας που στηρίζει την πλατφόρμα ως μονοπωλιακή και επίσημη δράση στο κομμάτι του πολιτιστικού τουρισμού.
Ποιος είναι ο απόηχος από τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στα συγκεκριμένα προτζεκτ;
Είναι πολύ χαρούμενοι γιατί συμμετέχουν σε μια δράση η οποία είναι οργανωμένη και τους δίνει τη δυνατότητα να δείξουν τη δουλειά τους σε ένα διεθνές κοινό.
Όπως ανέφερα προηγουμένως δύσκολα οι εγχώριοι καλλιτέχνες θα εκτεθούν στο εξωτερικό. Αυτή ήταν η βασική ιδέα της Restrart – αφού δυσκολευόμαστε να δείξουμε τη δουλειά μας στο εξωτερικό ας τη δείξουμε σ’ αυτούς που έρχονται στη χώρα μας και είναι και πολλοί! Είναι ένας έξυπνος τρόπος να δείξουμε το πολιτιστικό προϊόν της χώρας.
Οι συγκεκριμένες δράσεις είναι ανοιχτές για όλους ή μόνο για όσους μένουν στο ξενοδοχείο;
Είναι ανοιχτές για όλους κι αυτό είναι το μέλημα της πλατφόρμας μέσα από το έντυπο υλικό που εκδίδουμε σε κάθε χώρο. Να ενημερωθεί συνολικά το νησί, αλλά και όποιος φτάνει στο νησί ενημερώνεται μέσα από τις συνεργασίες που έχουμε με τουριστικά πρακτορεία, προκειμένου να μπορούν όλοι να έρθουν να δούνε το δρώμενο.
Οι καλλιτέχνες μας λοιπόν αποκομίζουν τη συμμετοχή τους μέσα σε όλη αυτή τη δραστηριότητα, γιατί έχουν τοποθέτηση μέσα στο έντυπο υλικό που υπάρχει – όπως ένας κατάλογος ο οποίος ταξιδεύει και δεν ξέρεις που θα βρεθεί και ποιος θα τον δει. Είναι σημαντικό να ταξιδεύει η δουλειά μας με αυτούς τους τρόπους. Επίσης είναι πολύ σημαντικό για έναν καλλιτέχνη να μπορεί να συμμετέχει στη μεγάλη επικοινωνιακή προβολή που διαθέτει η πλατφόρμα γιατί έτσι γνωστοποιείται και το όνομά του. Υπάρχει δηλαδή μία κινητικότητα, μπαίνουν σε μία πλατφόρμα που τους δημιουργεί μία κινητικότητα
Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις έχουν δαιμονοποιηθεί την περίοδο της πανδημίας. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει για την προστασία του πολιτιστικού δυναμικού της χώρας μας και με την προστασία της δημόσιας υγείας;
Κατ΄ αρχάς να αλλάξουμε Υπουργό Πολιτισμού! Όλο αυτό μπορεί να γίνει με επιμέλεια και φροντίδα και καλό είναι ο καθένας να έχει την αίσθηση της ατομικής του ευθύνης. Και φυσικά ο κάθε ιδιοκτήτης ή διαχειριστής ενός χώρου το τελευταίο πράγμα που θέλει μέσα στο χώρο του, είναι να γίνει εστία διασποράς του ιού. Κατά συνέπεια ο ίδιος μπορεί να φροντίσει ώστε η διακίνηση του κόσμου να γίνεται μ’ έναν τρόπο που να διασφαλίζει τη δημόσια υγεία. Ωστόσο, χρειάζεται στήριξη και από το Υπουργείο διότι όταν καλείται ένας χώρος να μειώσει κάτω από το μισό τον κόσμο που δέχεται, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα λειτουργικά του κόστη. Είναι υποχρέωση του υπουργείου να στηρίξει όλους αυτούς τους ανθρώπους που δημιουργούν πολιτισμό, τους ίδιους τους καλλιτέχνες και φυσικά τους τεχνικούς που εργάζονται για μια παραγωγή. Στήριξη άμεση και διαρκής. Με παραχώρηση δημόσιων χώρων που θα φιλοξενούν δράσεις, με επιχορήγηση παραγωγών, με μαζική αγορά έργων τέχνης απευθείας από τους καλλιτέχνες. Ευκαιρία να γεμίσουν οι δημόσιες υπηρεσίες με έργα σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών και να αποκαθηλωθούν οι κιτρινισμένοι χάρτες και οι σκονισμένες κορνίζες με αφίσες άλλων εποχών που πάντα κρέμονται στραβά στους διαδρόμους… Δεν λύνεται να θέμα με το να δοθούν 800 ευρώ, πρέπει να γίνει μια πιο συντονισμένη μελέτη για να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που αυτή τη στιγμή φυτοζωούν. Εκτός εάν πιστεύουν ότι ο πολιτισμός δεν είναι απαραίτητος και ότι στα σπίτια μας κατά τη διάρκεια του lock down δεν ακούσαμε μουσική, δεν είδαμε μία παράσταση, δεν χαζέψαμε έναν πίνακα για να μην τρελαθούμε.
Θεωρείτε ότι μετά από την digital έκρηξη την περίοδο του lock down, που από το physical πήγαμε στο digital, κατευθύνουν την τέχνη προς τα εκεί;
Δεν τολμώ να το σκεφτώ, είναι τρομακτικό, γιατί δεν έχεις την ίδια αφομοίωση της τέχνης από την οθόνη σου, ούτε μία θεατρική παράσταση μπορείς να την απολαύσεις το ίδιο και σαφέστατα ένα πίνακα, ένα γλυπτό σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να το δεις στην πραγματική του διάσταση. Ορθώς ανταποκρίθηκαν όλοι με διαδικτυακές δράσεις, αυτό όμως δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια. Για πόσο καιρό θα στηρίζει ο πολιτισμός την κοινωνία και όχι το αντίθετο? Όλες αυτές οι παραγωγές πρέπει να πληρώνονται με κάποιο τρόπο. Δεν γίνεται να δίνονται δωρεάν. Άλλο λόγω της κρίσης που περνάμε να γίνει κατ’ εξαίρεση κι άλλο να είναι κάτι μόνιμο. Δεν είναι βιώσιμο.
Πιστεύετε ότι υπάρχει πολιτιστική παιδεία στους Έλληνες;
Όχι. Η πλειονότητα των Ελλήνων ακόμα περπατάει στα τέσσερα. Και άμα προσπαθεί να σηκωθεί στα δύο, μπερδεύεται στην ουρά και ξαναπέφτει. Είναι πολύ μικρό το ποσοστό των Ελλήνων οι οποίοι από μόνοι τους εκπαιδεύονται στο ιδιαίτερο, το διαφορετικό, αυτό που άγει την ψυχή τους και δεν διασκορπίζει απλά τη σκέψη τους. Γιατί αυτό πρέπει να ξεχωρίσουμε֗ -το θέμα της διασκόρπισης ή της ψυχαγωγίας.
Θεωρώ ότι ζω σε μία κυρίαρχη μαζική υποκουλτούρα, την υποκουλτούρα του φτηνού, του εύκολου, στην υποκουλτούρα του γαρύφαλλου. Ο λαοφιλής καλλιτέχνης είναι αυτός που σου επιτρέπει να διατηρείς την αποβλάκωση σου χτυπώντας σεξιστικά παλαμάκια στην 20χρονη που χορεύει πάνω στο τραπέζι, αφού βεβαίως έχεις ήδη καταναλώσει μπόλικο νοθευμένο αλκοόλ. Το περιορισμένο υπο-αστικό σου βεληνεκές, σε γεμίζει ικανοποίηση με την άκρως ρατσιστική καρικατούρα του ομοφυλόφιλου όπως παρουσιάζεται στο κατάμεστο θέατρο. Την ίδια ώρα που μια ομάδα 6-7 ψυχών με σοβαρές οντολογικές αγωνίες, προσπαθούν να γεμίσουν 30 καθίσματα για να παρουσιάσουν την παράσταση που 6 μήνες την προβάρουν απλήρωτοι.
Το εναλλακτικό κι αυτό που είναι αγωγή ψυχής και προσφέρει ουσιαστική παιδεία στον πολίτη, είναι το λίγο, το περιθωριακό, αυτό που επίσημα υπουργός της κυβέρνησης χαρακτήρισε ως «δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους»…
Τι πιστεύετε για την έλλειψη πολιτιστικής παιδείας πλέον στα σχολεία;
Μόνο θλίψη για την υποβάθμιση των εικαστικών τεχνών από την παιδεία. Και σίγουρα δεν θα αισθανθώ χαρά επειδή βάλανε μαθήματα cheerleading. Βεβαίως και να ενισχύονται τα μαθήματα φυσικής αγωγής, δεν γίνεται όμως να αποκλείεις από τα νεαρά άτομα την πολιτιστική παιδεία. Κι αν το επιχείρημά τους ήταν ότι δεν υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα καλλιτεχνικά μαθήματα, τότε θα έπρεπε να τα ενισχύσουν και να τα κάνουν πιο ενδιαφέροντα, με πιο εναλλακτικούς και διαδραστικούς τρόπους. Εκπαιδευτικές επισκέψεις σε ατελιέ καλλιτεχνών, επισκέψεις σε γκαλερί και χώρους τέχνης και συζητήσεις με τους ίδιους τους ενεργούς καλλιτέχνες της γενιάς… ώστε να έχει τη δυνατότητα ένα 15χρονο παιδί να εκτεθεί άμεσα στη σύγχρονη δημιουργική δραστηριότητα, να συνομιλήσει με τους ανθρώπους που ζουν και εκφράζονται μέσα από το «εικαστικό ρεπερτόριο».
Θεωρώ ότι από τις πολύ νεαρές ηλικίες, όταν είναι ακόμη πολύ εύπλαστα, τα παιδιά μπορούν να καθοδηγηθούν έτσι ώστε να εκφράζουν τον ψυχισμό τους, την εσωτερικότητά τους μέσα από κάτι δημιουργικό, είτε είναι μουσική, είτε εικαστικά, είτε οποιαδήποτε άλλη μορφή δημιουργίας, έτσι ο κάθε πιτσιρικάς θα είναι ήρεμος κι όλες οι αγωνίες του μπορούν να εκφραστούν μέσα από αυτή τη δημιουργική διαδικασία.
Την έκθεση Pandemic Collection μπορείτε να τη δείτε στο Art Place, Σκουφά 27, έως 24 Οκτωβρίου.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00 – 21:00 / Τετάρτη, Σάββατο 11:00 – 15:00
Κεντρική φωτογραφία άρθρου: Δημήτρης Αραμπατζάκης
